NC : [OS] TABLE SOFA CARPET

          มินฮยอนดึงจงฮยอนให้ลุกขึ้นแล้วจูบริมฝีปากบางทันที คนตัวใหญ่สอดลิ้นเข้าไปแล้วกระหวัดลิ้นอย่างดูดดื่ม คนตัวเล็กตอบโต้อย่างไม่ยอมแพ้โดยการโอบลำคอแล้วทำเช่นเดียวกับอีกฝ่าย ทั้งสองแลกเปลี่ยนเอนไซม์ในช่องปากของกันและกันจนของเหลวใสไหลย้อยออกมาจากมุมปากของทั้งสอง

          ทั้งสองเดินไปถึงโต๊ะทำงานได้อย่างไรก็ไม่ทราบ รู้ตัวอีกทีคนตัวใหญ่ก็ถอดเสื้อของคนตัวเล็กออกแล้วกดตัวอีกฝ่ายให้ช่วงตัวบนนอนราบกับโต๊ะ ความเย็นของไม้อย่างดีที่เป็นวัสดุทำให้คนตัวเล็กขนลุกชั่วครู่ ระหว่างนี้คนตัวใหญ่ก็จัดการสิ่งที่ไม่จำเป็นสำหรับกิจกรรมออกจากร่างกายของทั้งสอง จนตอนนี้คนที่นอนอยู่มีสภาพเปลือยเปล่า ส่วนอีกคนเหลือแต่เสื้อเชิ้ตสีแดงที่ปลดกระดุมออกทุกเม็ดแล้วอยู่บนลำตัว

          ริมฝีปากได้รูปเริ่มไซร้ไปทั่วอกเปลือยเปล่า ก่อนที่จะเลียไปยังยอดอกสีน้ำตาลอมชมพูทั้งสองข้าง คนตัวเล็กครางรับสัมผัสที่อีกฝ่ายมอบให้ แต่คนกระทำนั้นคิดว่าแค่นี้ยังไม่พอ ต้องทำให้คุ้มสมกับที่ไม่ได้สัมผัสร่างกายหันหอมหวานนี้มาตั้งหนึ่งเดือน

          คิดเช่นนั้นแล้วมินฮยอนก็เลื่อนมือลงมาเรื่อย ๆ  แล้วจับแก่นกายขนาดค่อนข้างใหญ่ของอีกฝ่ายและกระตุ้นให้มันขยายตัวขึ้นมา เมื่อขยายตัวแล้วเขาก็ย่อตัวให้ต่ำลงแล้วส่งแท่งเนื้อร้อนนั้นเข้าปากของตนทันที

          “องค์ชาย!! มันสกปรก อย่าครั... อ๊ะ”

          จงฮยอนเห็นเช่นนั้นแล้วจึงห้ามอีกฝ่าย แต่ไม่ทันการ มินฮยอนค่อย ๆ อมแล้วขยับแท่งร้อนในปากพร้อมกับใช้ลิ้นเลียไปด้วย จงฮยอนที่ได้รับสัมผัสร้อนในโพรงปากเกิดอารมณ์เสียวซ่านขึ้นมาอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน จนตอนนี้แก่นกายของเขาขยายตัวจนเต็มปากของอีกฝ่าย ปกติทั้งสองเคยใช้แต่มือปรนเปรอให้กัน นี่เป็นครั้งแรกที่องค์ชายทำให้เขาถึงขนาดนี้

          จงฮยอนยืนตัวให้นั่งบนโต๊ะแล้วดันหัวอีกฝ่ายออก เมื่อมินฮยอนเห็นเช่นนั้นแล้วจึงเงยหน้าขึ้นแล้วส่งสายตาดุมาให้ ก่อนที่จะใช้ฟันขบแท่งร้อนที่อยู่ในปากเบาๆ

          “โอ๊ย!!”

          “ถ้าไม่อยากเจ็บอีกก็อยู่นิ่ง ๆ”

          มินฮยอนถอนแท่งร้อนออกจากปากของตนชั่วครู่แล้วพูดขู่จนคนตัวเล็กหยุดขัดขืน เมื่ออีกฝ่ายนิ่งแล้วก็เริ่มใช้ปากปรนเปรอต่อ จงฮยอนได้แต่กลั้นเสียงไว้แล้วครางในลำคอด้วยความเสียว สงสัยคนตัวเล็กคงไม่รู้ว่าห้องนี้เป็นห้องเก็บเสียง ไม่เป็นไร เดี๋ยวค่อยบอกตอนอีกฝ่ายครางอยู่ใต้ร่างเขาก็ได้

          “อื้อ องค์ชายครับ อย่าดูดแรง มันจะ...อื้ออออ”

          ผ่านไปซักพักจงฮยอนก็ทนไม่ไหว อารมณ์นั้นพุ่งถึงขีดสุดก่อนที่จะปลดปล่อยออกมาในโพรงปากของคนตัวใหญ่ที่กำลังปรนเปรอให้ เขามัวแต่เคลิบเคลิ้มกับสิ่งที่อีกฝ่ายมอบให้จนพูดไม่ทัน ทำให้ตอนนี้ของเหลวสีขาวขุ่นจำนวนมากถูกปลดปล่อยเข้าไปเต็มโพรงปากของมินฮยอน

          เมื่อมินฮยอนสัมผัสได้ถึงของเหลวจำนวนมากที่ถูกปล่อยเข้ามาในโพรงปากก็รีบชักปากออกมา แต่ของเหลวนั้นก็พุ่งเข้าไปในลำคอเสียก่อน จนเขาถึงกับสำลักออกมา

          “แค่ก ๆ”

          “ผมขอโทษครับองค์ชาย ผมบอกไม่ทันจริง ๆ ผมขอโทษครับ” จงฮยอนพูดด้วยเสียงสั่นเมื่อเห็นอีกฝ่ายสำลักสิ่งที่ตนเองปลดปล่อยออกมา

          แต่มินฮยอนกลับปิดปากเงียบ แล้วกดตัวจงฮยอนให้หลังนอนราบกับโต๊ะอีกรอบ ก่อนที่จะอ้าปากออกมา ของเหลวสีขาวขุ่นค่อย ๆ ไหลออกมาจากมุมปากจนหยดลงบนตัวของคนที่นอนอยู่ คนตัวใหญ่เอานิ้วของตนไปสัมผัสจนนิ้วชุ่มฉ่ำไปด้วยของเหลว

          “นายกล้าทำแบบนี้เหรอ แบบนี้ต้องโดนทำโทษ”

          นิ้วทั้งสามถูกส่งเข้าไปสำรวจช่องทางสีสดพร้อมกัน จงฮยอนร้องออกมาด้วยความเจ็บ มินฮยอนขยับนิ้วเข้าออกจนช่องทางที่บีบรัดแน่นเริ่มขยายตัว เมื่อเห็นว่าพอดีแล้วก็ส่งแก่นกายใหญ่เข้าไปในช่องทางนั้นทันที

          “โอ๊ย!! เบา ๆ ครับ ผมเจ็บ”

          “นี่คือบทลงโทษของนาย ยังแน่นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลยนะ” ก่อนที่จะบอกทิ้งท้ายให้กับอีกฝ่ายว่า...

          “ลืมบอกไป ห้องนี้เป็นห้องเก็บเสียง จะครางดังแค่ไหนด้านนอกก็ไม่ได้ยินหรอก อืม อ่า แน่นชิบหาย”

          แก่นกายใหญ่ถูกช่องทางแคบตอบรัดแน่นจนคนตัวใหญ่สบถออกมาด้วยความเสียว เมื่อแช่ได้ซักพักแล้วจึงเริ่มขยับสะโพกหนาเพื่อเริ่มกิจกรรม ยามที่คนตัวใหญ่ด้านบนขยับเร็วมากเท่าใด คนตัวเล็กด้านล่างก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บและเสียวมากเท่านั้น นี่เป็นบทลงโทษที่มินฮยอนมอบให้กับอีกฝ่าย

          กิจกรรมรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งมินฮยอนขยับสะโพกเร็วเท่าไหร่ จงฮยอนก็ยิ่งแอ่นรับสิ่งที่คนตัวใหญ่ส่งให้มากเท่านั้น โชคดีที่ห้องนี้เป็นห้องเก็บเสียงทำให้ไม่มีใครได้ยินเสียงที่ครางออกมาด้วยความสุขสมของทั้งสอง โต๊ะไม้ตัวใหญ่ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดตลอดเวลาเพื่อรองรับแรงกระแทกจากด้านบน

          เสียงเสียดสีของโต๊ะนั้นดังขึ้นเรื่อย ๆ จนมินฮยอนได้ยิน เขาหยุดขยับสะโพกชั่วคราว ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปโต๊ะคงได้พังแน่ คิดได้เช่นนั้นแล้วจึงถอนแก่นกายใหญ่ออกจากช่องทางของจงฮยอนแล้วอุ้มอีกฝ่ายไปยังโซฟาตัวเล็กตัวหนึ่งในห้อง

          มินฮยอนนั่งกางขาอยู่บนโซฟา แล้วกดตัวจงฮยอนให้นั่งคุกเข่าลงระหว่างขา จนหน้าของคนตัวเล็กจ่อเข้ากับแก่นกายใหญ่ที่ชุ่มฉ่ำ มินฮยอนคิดหาวิธีลงโทษให้คนตัวเล็กได้อีกแล้ว

          “จงฮยอนอ่า อมให้เราหน่อย”

          “เอ่อ ผมทำไม่เป็นครับองค์ชาย”

          “ก็เหมือนกับไอติมแท่งใหญ่ นายก็แค่อมไว้แล้วดูดเลีย เรายังทำได้เลย”

          ได้ยินเช่นนั้นจงฮยอนก็เริ่มการปรนเปรอองค์ชายโดยใช้ปากของตน แก่นกายใหญ่ค่อย ๆ ถูกส่งเข้าเข้าโพรงปากอุ่น จนแท่งเนื้อร้อนเต็มโพรงปาก เขาค่อย ๆ อมแล้วดูดแท่งร้อนเข้าออกปากของให้เหมือนกำลังดูดไอติมแท่งอยู่ เพียงแต่ไอติมแท่งนี้ใหญ่และมีรสชาติดีเป็นพิเศษ

          มินฮยอนครางในลำคอด้วยความเสียวซ่านในสัมผัสร้อนที่ได้รับ อารมณ์ที่ค้างอยู่พุ่งสูงขึ้นเรื่อย ๆ จนใกล้แตะเพดาน เมื่อถึงจุดสูงสุด เขาก็กดหัวของจงฮยอนไว้แล้วปลดปล่อยข้างในโพรงปากของอีกฝ่ายจนอีกฝ่ายนั้นสำลัก

          “แค่ก ๆๆๆ”

          เมื่อถอนแก่นกายออกแล้ว จงฮยอนก็สำลักของเหลวสีขาวขุ่นจำนวนมากที่ถูกปล่อยเข้าปากของตน รสชาติคาวคลุ้งกระจายอยู่ทั่วปากและลำคอ  เมื่อมองไปยังต้นเหตุก็เห็นองค์ชายนั่งกางขาแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม

          “เป็นยังไงล่ะ นี่คือบทลงโทษของนายวันนี้”

          ยังไม่ทันที่จงฮยอนหายสำลักดี มินฮยอนก็เดินอ้อมไปด้านหลังของอีกฝ่าย ก่อนที่จะยกสะโพกของคนตัวเล็กขึ้นจนตอนนี้อยู่ในท่าคลานเข่า ก่อนที่จะส่งแก่นกายใหญ่เข้าไปสำรวจภายในช่องทางสีสดแล้วขยับสะโพกทันที ส่วนมือหนาก็กอบกุมแก่นกายของอีกฝ่าย

          มือเล็กทั้งสองข้างของจงฮยอนจับโซฟาเพื่อยันตัวไว้ไม่ให้ทรุด กิจกรรมอันเร่าร้อนของทั้งสองดำเนินต่อไป แรงจากด้านหลังที่ส่งเข้ามาในตัวทำให้ร่างของคนตัวเล็กกระเทือนไปทั้งร่าง หัวเข่าของเริ่มเจ็บจากการเสียดสีอย่างรุนแรงระหว่างผิวหนังและพื้นแข็ง จนเขาเริ่มทนไม่ไหวจึงตีมือที่กำลังกอบกุมแก่นกายของตน

          “องค์ชายครับ พอก่อน ผมเจ็บเข่าครับ”

          มินฮยอนหยุดขยับสะโพกแล้วก้มมอง เขาเห็นเข่าของอีกฝ่ายเริ่มแดง จึงพลิกคนตัวเล็กขึ้นแล้วใช้มือประคองสะโพกเล็กของอีกฝ่าย ก่อนที่จะอุ้มขึ้นโดยที่ร่างกายเชื่อมต่อกันอยู่ แล้วพาไปนอนยังพื้นกลางห้องที่มีพรมอย่างดีปูไว้ เพื่อที่คนตัวเล็กและเขาจะได้ไม่เจ็บตัวขณะทำกิจกรรม

          เขาขึ้นคร่อมอีกฝ่ายแล้วเริ่มขยับสะโพกต่อทันที คนตัวเล็กที่อยู่ใต้ร่างมีสีหน้าที่บ่งบอกถึงอารมณ์ถึงขีดสุด ดวงตาหยาดเยิ้มด้วยหยดน้ำ เสียงครางออกมาจากริมฝีปากบางตลอดเวลา เห็นแล้วยิ่งกระตุ้นอารมณ์ของเขาให้พุ่งสูงขึ้น จังหวะสะโพกจึงถูกเร่งให้เร็วขึ้นเรื่อย ๆ

          แก่นกายใหญ่ถูกส่งเข้าไปมิดด้ามจนถูกจุดกระสันของอีกฝ่ายที่อยู่ลึกเข้าไป จงฮยอนร้องออกมาด้วยความเสียว มือเล็กทั้งสองโอบกอดแผ่นหลังกว้างแล้วเริ่มขยำเสื้อเชิ้ตสีแดงสดที่ถูกสวมใส่ ร่างของทั้งสองแนบชิดกันยิ่งกว่าเดิม เวลาผ่านไปซักพักจนอารมณ์ของทั้งสองแตะถึงเพดาน

          “ระ...เร็วอีก ผมไม่ไหวแล้ว จะ...จะแตกแล้ว”

          “เหมือนกัน จะแตกแล้ว อืม อ๊า!!”

          สะโพกหนาถูกเร่งจังหวะถึงขีดสุดก่อนแก่นกายใหญ่จะปลดปล่อยของเหลวจำนวนมากเข้าไปในช่องทางนุ่ม เช่นเดียวกับคนตัวเล็กที่ปลดปล่อยออกมาจนเปรอะเปื้อนหน้าท้องและอกของตน ร่างใหญ่ทรุดตัวลงทับร่างเล็กแล้วโอบกอดอีกฝ่ายจนแน่น ทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่มด้วยความเสน่หาที่มีต่อกัน

          ผ่านไปซักพัก ทั้งสองผละออกจากกัน มินฮยอนถอนแก่นกายใหญ่ของตนออกจากช่องทางสีสด ของเหลวสีขาวขุ่นจำนวนมากไหลออกมาจนเปื้อนพรมราคาแพง มินฮยอนนำทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาดร่างกายของตนและจงฮยอนที่เปรอะเปื้อนคราบขาวขุ่น